menu

Janneke

Janneke liet een borstreconstructie met eigen weefsel doen. Ze is er zeer tevreden over.

“Omstreeks 2000 kreeg ik de uitslag van het genonderzoek met de boodschap dat ik drager ben van het BRCA1-gen. Drie jaar eerder had ik preventief al mijn eierstokken laten verwijderen omdat onze kinderwens al vervuld was en de uitslag van het onderzoek heel lang op zich liet wachten (7 jaar in totaal).

Direct na de uitslag heb ik mij aangemeld voor een volledige mastectomie van beide borsten met een borstreconstructie met siliconen. In 2001 heb ik deze operatie ondergaan. Ik was bijzonder tevreden met het resultaat en had geen klachten of complicaties. Ook heb ik een tepel laten maken en tatoeëren.

Na een paar jaar viel het wel op dat de reconstructie steeds lelijker werd. Er kwamen lelijke plooien in de borsten en het leek wel of de borsten steeds hoger kwamen te zitten. Ik had het gevoel dat ze onder m’n kin zaten. Kleding was steeds moeilijker te koop (laat staan badpakken!). De ontevredenheid over de reconstructie nam steeds verder toe. Er moest sowieso wat gebeuren, andere siliconen of een reconstructie met eigen weefsel.”

“Een bijkomend voordeel is dat in ik één klap van mijn buik af ben”

Zware operatie

“Ik had al gehoord van een reconstructie met eigen weefsel. Ik had begrepen dat het een zware ingreep was en vooral mijn man zag hier erg tegen op. Ik heb een paar jaar met de gedachten gespeeld over deze reconstructie en uiteindelijk in een gesprek met een psycholoog heb ik deze overweging goed kunnen maken. In dit gesprek is duidelijk geworden dat het mijn eigen beslissing is en niet die van de omgeving (man, kinderen). Het is mijn lijf wat nog heel wat jaar mee moet en ik heb die operatie ervoor over. Een bijkomend voordeel van de reconstructie met buikweefsel is dat je in een klap je buik kwijt bent! De Rolls Roys onder de borstreconstructies zoals de plastisch chirurg het noemde!

Nadat ik die beslissing had genomen ben ik op de wachtlijst gezet voor deze reconstructie, wat 18 maanden duurde, genoeg tijd om aan het idee te wennen. Half december 2007 ben ik opgeroepen voor de operatie in het Erasmus Medisch Centrum. Het was een zware operatie die ongeveer 10 uur heeft geduurd en waar ik meen vier chirurgen mee bezig zijn geweest (DIEP-FLAP). De verzorging in het ziekenhuis was perfect en alles is ook prima verlopen. Ik heb geen complicaties gehad en kon na minder dan een week het ziekenhuis weer uit. Ik had geen drains toen ik het ziekenhuis uitging. Iets wat bij de vorige operatie wel het geval was (en erg vervelend).”

Op de ski’s

“Rechtop lopen ging wat lastig aangezien ik een groot litteken op mijn buik had. Het meest vervelende van de periode na de operatie was het slapen in de ‘strandstoel-houding’ gedurende zes weken. Dit betekent op je rug slapen met je bovenlichaam en benen omhoog. Op zich een lekker houding maar niet om weken in te slapen! Omdat ik slecht sliep, was ik veel moe. Toen ik eenmaal voorzichtig op mijn zij kon liggen ging het herstel erg snel. Eind februari 2008 stond ik dan ook al weer op de ski’s in Oostenrijk en na zes weken was ik weer aan het werk.

De revalidatie gaf geen problemen. Vanaf het moment dat ik thuis was, was ik mobiel. Ik kon zelf lopen (wel krom….), douchen, etc. Ik mocht niets optillen en mijn borstspier niet belasten, dus huishoudelijk werk was uit den boze (niet dat ik ook maar enigszins van plan was dat te gaan doen!). Uiteraard was ik snel moe en heb heel veel geslapen en me uitgebreid laten verwennen.

Ik ben een aantal keer terug geweest voor controles in het ziekenhuis en alles was prima. Na een jaar heb ik tepels laten maken en deze laten tatoeëren.”

Littekens

“Het resultaat is geweldig, je kunt eigenlijk niet zien dat het een reconstructie is. Het zijn gewone borsten lijkt wel. De littekens zijn bijna niet zichtbaar op de borsten. Het litteken op de buik is helaas wat verkleefd en ziet er niet zo mooi uit, evenals mijn nieuwe navel. De navel heb ik nog een keer apart laten reconstrueren, omdat deze niet zo mooi was, tegelijkertijd met het verwijderen van de ‘ezelsoren’ bij de buik (kleine flapjes aan het uiteinde van het litteken). Het litteken op de buik valt precies in de pooi waar de bovenkant van de slip zit dus zelfs in een bikini zie je er niets van. Net zoals bij echte borsten worden ze groter als je aankomt en kleiner als je afvalt en gaan ze in de tijd ook wat meer hangen, het normale natuurlijke proces. De huid bij de borsten heeft ook gevoel. Ik kan alle kleren dragen, lage decolletés en gewone bh’s. Ik heb nergens problemen mee. Het zijn voor mij gewoon weer borsten waar ik eigenlijk niet over nadenk, maar waar ik heel blij mee ben. Ze kunnen de rest van mijn leven mee!”