Toen Yvonne op haar 27e de diagnose borstkanker kreeg, raadde haar arts aan een test te doen. Ze bleek BRCA1-mutatiedraagster te zijn.
“Toen ik op mijn 27e de diagnose borstkanker kreeg, raadde mijn arts mij aan een test te doen. Een aantal maanden later kreeg ik mondeling de uitslag. Maar toen ik de uitslag een aantal dagen daarna schriftelijk in handen had… Ik weet het moment nog te herinneren als gister (nu 13 jaar geleden). Ik liep naar de woonkamer en ging op de bank zitten en opende de envelop van Erasmus Universiteit Rotterdam.
Daar las ik wat ik eigenlijk al wist maar, de letters op het papier maakte veel meer indruk op me. Ik was draagster van het BRCA1-gen en las wel 10 keer de zin over de percentages.”
Worstelen
“We maken allemaal wel eens mee dat we een pagina in een boek lezen, maar niet lezen wat er staat omdat we met onze gedachten elders zijn. Zo ging dat ook met het lezen van deze brief. In gedachten zag ik mijn vader (mijn moeder leeft niet meer) worstelen met mijn agenda om zoveel mogelijk adressen te bemachtigen voor de rouwkaarten. Tja, want wie kende ik eigenlijk allemaal? Wie moest hij de rouwkaart sturen? Het volgende moment zag ik mijn vader voor de rode brievenbus op straat staan. Ik zag hoe moeilijk hij het had om deze enveloppen in slow motion in de bus te laten vallen…
Ik wilde eigenlijk niet weten of ik erfelijk belast ben, maar ik had geen keuze aangezien mijn oma (51) en mijn moeder (41) waren overleden en bij mij de diagnose op mijn 27e kwam. Maar als ik de keuze had… Vandaag weet ik wel beter, maar ik had natuurlijk liever zonder deze wetenschap willen leven.
Onlangs bracht ik een bezoek aan mijn arts en die zei het volgende tegen me: ‘Je hebt een prijs betaald voor de winst die je hebt behaald’. Ik ben haar enorm dankbaar voor deze woorden, ik zal altijd gendraagster zijn, daar kan ik niks meer aan veranderen maar deze woorden maken het wel een stuk luchtiger!”
